ავდგები დავხატავ, ცხოვრებას დავხატავ
გავაფერადებ ნათელ ფერებში
აღარ მაწვება აზრები მალული
განა აღარ მაქვს ნიჭი მხატვრული?
ავიღებ ფანქარს განვაგრძობ ხატვას
დავადებ ქაღალდს მოტეხილ ფანქარს
გადავთლი მქუხარედ, დავადებ ფურცელს
ვაპირებ ჩაფლული, დავხატო ზღაპრული
აგერ დავხატე უკვე ჩავხატე
განა ფურცელი თეთრი როდია
შავი ფურცელი თეთრი მგონია
დამიხატია ცხოვრება მალული
სულში ცხოვრების ნეტა მიგრძვნია
სიტყვა ნეტა აჩრდილს უგრძვნია
ანგელოზები თითქოს აღშფოთდნენ
ვითომ შეშინდნენ, ვითომ გაჩუმდნენ
განა მათაც შეშვენით სიჩუმე?
აღარ მსურს ვუყურო, უკვე დამღალეს
ვუყურებ გველებს ვხატავ სიჩუმეს
ვიღებ მაგალითს ვკითხულობ მარგალიტს
თვალისჩინივით მოვუვლი ნახატს
რათა აღარ მსურს განვაგრძო ხატვა
მინდა ცხოვრების კუთხეში განვაგრძო.
.